Lang voordat katoen haar intrede deed in de Lage Landen, was het o.a. vlas die ons kleedde.
Uit de vezels – geoogst met zorg, gezuiverd door wind, water en vuur – werd linnen gesponnen, geweven en gedragen. Geen overvloed, maar ambacht. Geen haast, maar ritme.
Vlas, met haar tere blauwe bloei, stond symbool voor reinheid en verbondenheid. Ze weerde ziekte en kwade magie af. Haar sterke, soepele vezel werd gebruikt voor fijn linnengoed, hemden en huislinnen.
Vroeg in de ochtend opent het vlas haar ijlblauwe bloemen, teder als porselein. Laat je niet misleiden door haar vluchtige bloei: Linum usitatissimum is een meesteres van volharding. Uit die fijne bloempjes ontstaan zaadjes vol voedende kracht: lijnzaad.
In de symboliek is bloeiend lijnzaad een plantje van verstilling, vrouwelijke kracht en zachte volharding. Ze leert dat bloei niet luid hoeft te zijn, dat kwetsbaarheid geen zwakte is en dat wat waardevol is, vaak onzichtbaar begint.
Draag haar bij je wanneer je iets nieuws wil zaaien: een idee, een herstelproces, een innerlijke shift en vertrouw op de kracht van kleine stappen.
Het vlas - sprookje van H. C. Andersen
Aangezien vlas spinnen in oude tijden courant was, komt het in veel sprookjes voor. Het bekendste is misschien wel dat van Vrouw Holle waarin de ijverige zus het vlas spinde en niet enkel met goud maar ook met linnen beloond werd en de luie zus met pek werd overgoten.
Hans Christian Andersen schreef echter een sprookje met Vlas in de hoofdrol. Ik ga het verhaal hier niet helemaal uit de doeken doen maar wel kort vertellen waarover dit sprookje gaat.
Het vlas groeit gelukkig op het veld, vol vertrouwen in de toekomst. Wanneer het geoogst en bewerkt wordt tot linnen, ondergaat het pijnlijke processen maar blijft hoopvol. Als linnen voelt het zich nuttig en gezegend, en het wordt verder verwerkt tot twaalf nuttige gebruiksvoorwerpen. Daarna verslijt het en wordt uiteindelijk tot papier gemaakt, waarop prachtige gedachten en verhalen geschreven worden. Het papier wordt niet op reis gestuurd, maar vermenigvuldigd in boeken zodat nog meer mensen ervan kunnen genieten. Uiteindelijk wordt het verbrand maar zelfs in de vlammen leeft de essentie van het vlas verder, licht en vrij.
Moraal van het verhaal: elk stadium van het leven – zelfs het pijnlijke of vergankelijke – heeft betekenis. Echt geluk ligt in groei en het telkens opnieuw openbloeien in een nieuwe vorm. Probeer met een positieve mindset iets goeds na te laten.